تصویرسازی‌های هنری در شعر دینی احمد وائلی با تکیه بر کنایه و مجاز

احمد وائلی یکی از خطیبان و شاعران برجستة معاصر شیعی در عراق است. از عناصر مهم تصویرساز در شعر وائلی، کنایه و مجاز می­باشد. وی گونه­های مختلف کنایه و مجاز را در شعرش به کاربرده است هرچند که بَسامد کاربردی آن نسبت به دیگر صُور خیال اندک است. امّا آن­چه که ملاحظه خواهیم کرد این است که وائلی، به­عنوان یک شاعر فرهیخته و آگاه، از تصاویر هنری کنایه و مجاز، جهت دفاع از حریم اهل­بیت (علیهم­السّلام) و بیان ظلم و جور دشمنان ایشان و به­عنوان ابزاری در خدمت اندیشه­ها و پیام­های دینی خویش بهره گرفته است؛ از سوی دیگر تجلّی رویکرد­های سیاسی و اجتماعی و نتایج فرهنگی در بطن اشعار و نیز استفاده از آیات، احادیث و حکمت­های روایی، اشعار وی را آکنده از معانی ژرف و پُر بار ساخته است. وی توانسته است با مهارت خاصی میان چالش­های موجود در جهان اسلام و اشعار خود، با زبانی خطابی، امروزی و شیوا در قالب شعر سنّتی، پیوندی مناسب و امروزی برقرار سازد. این پژوهش بر آن است تا با بهره­گیری از روش توصیفی-تحلیلی جلوه­های مختلف تصویرگری در شعر دینی احمد وائلی، بر اساس عناصری چون، کنایه و مجاز را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.